Rejestracja czasu pracy bez użycia danych biometrycznych

Zgodnie ze stanowiskiem Urzędu Ochrony Danych Osobowych, pracodawca nie może przetwarzać danych biometrycznych pracowników w celu rejestracji czasu pracy. Dane biometryczne są danymi szczególnej kategorii, które mogą być przetwarzane w dziedzinie prawa pracy tylko po spełnieniu przesłanki określonej w art. 9 ust. 2 lit. b) RODO. Oznacza to, że aby pracodawca mógł je przetwarzać zgodnie z prawem to musi to być niezbędne do wypełnienia obowiązków i wykonywania szczególnych praw przez pracodawcę lub pracownika, a podstawą tego typu przetwarzania powinien być przepis prawa jednoznacznie regulujący tę kwestię przewidujący odpowiednie zabezpieczenia praw podstawowych i interesów pracownika.
Art. 221b Kodeksu pracy legitymizuje kwestię przetwarzania danych osobowych szczególnych kategorii w dwóch przypadkach:

• za zgodą udzieloną z inicjatywy osoby ubiegającej się o zatrudnienie lub pracownika;
• gdy podanie takich danych jest niezbędne ze względu na kontrolę dostępu do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie może narazić pracodawcę na szkodę, lub dostępu do pomieszczeń wymagających szczególnej ochrony.

Mając zatem na uwadze powyższe, pracodawca wykorzystując dane biometryczne w celu weryfikowania obecności pracowników w pracy, naruszałby przepisy z zakresu ochrony danych osobowych. W szczególności, jak wskazuje UODO, dane przetwarzane byłyby wbrew zasadzie legalności, ograniczenia celu oraz minimalizacji danych, gdyż administrator nie mógłby wykazać, dlaczego i na jakiej podstawie prawnej przetwarza je do celów związanych z rejestrowaniem czasu pracy. Wskazać przy tym należy, iż pracodawca może ewidencjonować obecność pracowników wykorzystując np. listę obecności czy identyfikatory.

KM